HACİMSİZLİĞİN AYAKLARI / ŞİİR
HACİMSİZLİĞİN AYAKLARI Yol, bir yanık büyütüyor Ayakların hacmini daraltararak Git- çelimsiz bir eylem, her zaman ve her yerde Hacmin daralan boşluğuna teslim olurken resmi ve tedbirliyim Var olan oyuncağımı kırmalarına izin vermiyorum Yokluğuyla dolabilendir kalp Oyuncaklarım kırılmadığı sürece Hayattan gözlerimi kaçırmaktan bahsediyorum Bir kere göz göze gelsek toparlanmam zor Alışırım diye korkuyorum Alışmak, yok olmanın ilk merdiveni Benden başka hiç kimseyi çıkaramadım buradan Benden başka herkesi uğurladım buradan Neden mi yalnızlık Yol, ayaklarımın külünden bir orman büyütüyor Başka ayakların külünden başka bir orman Ve derken herkes aynı külü ağzına atıyor Bastığı her şeyi yiyen bir varlıktır insan Neden mi yalnızlık Yokla dolabilmek, yokla ağırlaşmak Çünkü insan ve aşk ne kadar uzak kalsa iyidir Seni seviyorum Çünkü seni yaralamak istiyorum Kalp yokluğuyla dolabilsin diye Oyuncaklarımı kırılmaktan koruyorum Sevda Altınkaya