MEHLİKA - ŞİİR
MEHLİKA Bizim memleketten hiç tren kalkmaz Mehlika Geçseydi buraya yolun düşerdi mutlaka Ben gözlerimi ovuştururum bir buğday tarlasında Gençliğimin dökülen yanlarına harç kararım Senden kalkan trenlerin bıraktığı boşluğu Aynı harcın kalanlarıyla kaparım Gün inince - ikindiden sonra - bir telaş sarar bizi İkin-din namazı çabuk geçer, haydi biraz hızlanın Ekinlerde boy yok bu yıl, nohutlar daha işlenmedi En iyisi sigortalı bir işe girip buralardan gitmek Biz her sene buralardan gideriz Mehlika Biz her sene buralardan gidemeyiz Hiç değişmez bir düzendir bu İnsan gitmenin ümidiyle bir ömür yaşayabilir Gittiğinde bütün büyü bozulur Biz büyü bozulmasın diye bırakmayız buraları Ana yurdu, baba vatanı diye de sayarız -belki biraz- Ama en çok gitmekten korkarız Bir boş hayalin içinde ömürlerce oyalanırız Attığımız taş gözlediğimiz kuşu vurmaz Hesap kitap işlerinden anlayacak adam lazım O da bizde bulunmaz Kışın ayazdan duramayız, evler sobalıdır Soba kovası taşımaktan omzumuz düşer...