MEHLİKA - ŞİİR

MEHLİKA


Bizim memleketten hiç tren kalkmaz Mehlika
Geçseydi buraya yolun düşerdi mutlaka
Ben gözlerimi ovuştururum bir buğday tarlasında
Gençliğimin dökülen yanlarına harç kararım
Senden kalkan trenlerin bıraktığı boşluğu
Aynı harcın kalanlarıyla kaparım

Gün inince - ikindiden sonra - bir telaş sarar bizi
İkin-din namazı çabuk geçer, haydi biraz hızlanın
Ekinlerde boy yok bu yıl, nohutlar daha işlenmedi
En iyisi sigortalı bir işe girip buralardan gitmek
Biz her sene buralardan gideriz Mehlika
Biz her sene buralardan gidemeyiz
Hiç değişmez bir düzendir bu

İnsan gitmenin ümidiyle bir ömür yaşayabilir
Gittiğinde bütün büyü bozulur
Biz büyü bozulmasın diye bırakmayız buraları
Ana yurdu, baba vatanı diye de sayarız
-belki biraz-
Ama en çok gitmekten korkarız
Bir boş hayalin içinde ömürlerce oyalanırız

Attığımız taş gözlediğimiz kuşu vurmaz
Hesap kitap işlerinden anlayacak adam lazım
O da bizde bulunmaz
Kışın ayazdan duramayız, evler sobalıdır
Soba kovası taşımaktan omzumuz düşer
Sen bakma yazdan yaza gelenlerin güzelleme yaptığına
Yoksa sen de o güzelleme yapanlardan mısın

Ahmet'in oğluysan Ahmet'in oğlusundur
Ahmet ne ki oğlu ne olsun
Ama sen misafirsin ya, baş köşede ağırlanırsın
Güzelcene de ağırlarlar, şüphen olmasın
Açlıktan ölmezsin mesela, buna garanti veririm
Arabalar vızır vızır dolanmaz beyninde
Hem biliyor musun, bizim burada
Ağaçların boyları evlerden daha uzun

Bugünümüz dünden eskidir, nasıl mı
Bir günlük meseleyi senelerce dillendiririz
Kalbimizin yerini ağrıyana kadar bilmeyiz
Birimizi yoldan çevirip haydi anlat desen
İçimizde oturacak yer bulamazsın
Bu yüzden demeyiz ki biz yaralıyız
Birbirimizin yarasını çok iyi bilir
Ve üstüne bile uğramayız

Ben bazı şeyleri hep anlatırım Mehlika
Ama hiç anlamadım, artık anlamam da
Sana sorsam betona lanet okursun belki
Apartmanlara taşlama dizer, hava kirliliğine söversin
Biten komşuluklardan da bahseder misin
Bunların hepsi klişe oldu ama neylersin
Yaşıyoruz işte, klişe olsa ne değişir
Keşke biraz değişse ama ne değişir

Mehlika diye şehirli adı da olmaz ki zaten
Yoksa sen de bir zamanların köylülerinden misin
Yolun düşerse uğra buralara
Bir çayımızı, kahvemizi içersin
Yolun düşmezse ki düşmez
Yaşadığımızı bile bilmezsin.

Sevda Altınkaya 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

PERSONA - ŞİİR

Resim
Sevda Altınkaya   PERSONA   Kural: Bir gün her şey tersine döner yani aslına*   İç, dışın içinde kalır Unutkanlık en büyük ezberdir Susuzluğun çemberi nehirleri çevreler Yüz, aidiyet duygusu en son gelişen yerimizdir Aşk, kayıp bir denizciyle çıktığı seferden beri yanlış yerde aranıyor   Yüz: O herkese başka bir hikâye anlatıyor   Aşk: Bir düğümün içinde çözülüyoruz birbirimize   Dünya: Her şey kurmaca   Cehennem: Artık kendine kalacak bir yer aramıyor   Tabu: Hiç eskimiyor   Odalar: Birkaç odadan geçilir evimize Hiçbir yerden varılmaz evimize Biz şarkı söylerken duvarların yüzünde kırışıklar belirir Uzun bir akşam kadar uzar kasvet Kimsesiz zamanın boşluğa düşmesinden korkan evimiz daimi boşlukta konumlanmıştır Boşlukta yürürken en çok kendine çarpar kendimiz Bu bir yüzleşme değildir Kendine yükselen duvarlardır olsa olsa   Persona: Kendini üst...
Devamı

Atların Ç’ağına Yetişirsem Beni Orada Karşıla / Şiir

Resim
Atların Ç’ağına Yetişirsem Beni Orada Karşıla Atların kafası karışıkken kullandığı yoldayız Bir yol ayrımında olduğumuzu bilen yalnızca atlar Kendimizin iplerini tutamıyoruz çok zamandır Birbirimizde kaybettiğimiz yolu onarmak istiyoruz En çok mahvolacak yerlerimiz ağrısın diye bekliyorum ben Sen en çok fark edilmeyen yerlerimden vuruyorsun beni Bitiyor nehrin içinden zehir akarken susamak Hiçbir şeyin akmadığını, suyun durma kuvvetini Alıyorum dudaklarından, bu bana yetecek kadar durmak Rüzgâra karşı dayanıklı olacağıma inanmıştım, biliyorsun Süpürülmüş gömülerin altından ruhlar fışkırırsa diye Kendimi gömdüğüm yerde beni arıyorsun / orada olduğumu biliyorsun Orada olmadığımı hissediyorsun Ruhumunhaberiçoköncedengeldi Kendiselasınıverecekkadaruzunyaşayacağınainandıbiri Bunları bana neden anlatıyorsun Kaybolduk atların kafası karışıkken kullandığı yolda Aramızdan bir duvar çıktı yerin dibinden toprakkök derlerdi buna, dalları çabuk dağılır Rüzgâr şimdi gelsin dedik yaprakl...
Devamı

SENİN VE DÜNYANIN İKİZİ- ŞİİR

Resim
SENİN VE DÜNYANIN İKİZİ Ölüm bizi sadece yaralayabilir Oysa yaşamın perçemleri Kusursuz birer can emici Senin ve dünyanın ikizi başka bir yerde yaşanır, ancak bir uzay mekiğinde Sahici bir cennette ya da hayat var denilen bir gezegende Dünyada bir hayat yaşamış gibi Yaşıyor ve sanki yaşayacak gibi Uzayın kaç kilometrelik derinliğinde bir yerde Sanıyorum ki El ele verip kalbini daha güzel bir yerinden kırmışız Senin ve dünyanın ikizi, nerede bir tutarsızlık görsek uyarmışız Nerede bir kadeh kaldırılmış onaysız zaferlere Hiç olmayacak bir anda hiç olmayacak bir adamla sevişmiş bir kadın Yüzünden uçurum sessizliğinde ilerlemişiz Vatansız bir aşkın kollarında kesilmiş nefesimiz Âh ne kötü zamanlama tarih Ne kötü zamanlama insan Ne kötü zamanlama aşk Ağzını bıçağa sürte sürte Ne kötü bir kesikmiş yaşam Senin ve dünyanın ikizi, aynı ormanda başka ağaçlar dilemişiz Kimse hayvan değil, insan değil kimse Rab nerede kaldı senin ashab-ı kehften boşalan kadroların İşçilerin taşeron, m...
Devamı