PERSONA - ŞİİR

Sevda Altınkaya

 

PERSONA

 

Kural:

Bir gün her şey tersine döner yani aslına*

 

İç, dışın içinde kalır

Unutkanlık en büyük ezberdir

Susuzluğun çemberi nehirleri çevreler

Yüz, aidiyet duygusu en son gelişen yerimizdir

Aşk, kayıp bir denizciyle çıktığı seferden beri yanlış yerde aranıyor

 

Yüz:

O herkese başka bir hikâye anlatıyor

 

Aşk:

Bir düğümün içinde çözülüyoruz birbirimize

 

Dünya:

Her şey kurmaca

 

Cehennem:

Artık kendine kalacak bir yer aramıyor

 

Tabu:

Hiç eskimiyor

 

Odalar:

Birkaç odadan geçilir evimize

Hiçbir yerden varılmaz evimize

Biz şarkı söylerken duvarların yüzünde kırışıklar belirir

Uzun bir akşam kadar uzar kasvet

Kimsesiz zamanın boşluğa düşmesinden korkan evimiz

daimi boşlukta konumlanmıştır

Boşlukta yürürken en çok kendine çarpar kendimiz

Bu bir yüzleşme değildir

Kendine yükselen duvarlardır olsa olsa

 

Persona:

Kendini üstlenen benlik ölüm karşısında silahsız

 

Boşluk:

Bir gün her şey kendine döner yani boşluğa

 

Yansıma:

İnsan aynayı icat ettiğinden beri yanlış bir görüntünün içinde

 

Persona 2:

Hikâyenin ne kadar gerçek olduğunu hiçbirimiz bilmiyoruz

Hepimiz hikâyeleri seviyoruz

Maskeli balo için büyük bir hazırlık yaptık

Bakalım beni tanıyacak mısınız maskeme rağmen

 

Persona 3:

Eskiden en güzel yüzlerin karar organı Tanrı'ydı

En güzel maskeler prens ve prensesler için ayrıldı

 

Persona 4:

Ona dünyanın en güzel maskesini hediye etmek isterdim

 

Persona 5:

Maskeler savaşı kaybetti, maskeli balo iptal

 

Persona 6:

Savaş sonrası yüzüyle kalanlar dehşet saçtı

 

Persona 7:

Gölgesini iyi tanıyor

 

Persona 8:

Şüphesine karşı koyamıyor

 

Persona 9:

Kendini kaybetti, bir rivâyete göre zaten hiç bulmamıştı

 

Persona 10:

Yüz, maskesiz yapamayacak kadar âşık ona

 

 

 

 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Atların Ç’ağına Yetişirsem Beni Orada Karşıla / Şiir

Resim
Atların Ç’ağına Yetişirsem Beni Orada Karşıla Atların kafası karışıkken kullandığı yoldayız Bir yol ayrımında olduğumuzu bilen yalnızca atlar Kendimizin iplerini tutamıyoruz çok zamandır Birbirimizde kaybettiğimiz yolu onarmak istiyoruz En çok mahvolacak yerlerimiz ağrısın diye bekliyorum ben Sen en çok fark edilmeyen yerlerimden vuruyorsun beni Bitiyor nehrin içinden zehir akarken susamak Hiçbir şeyin akmadığını, suyun durma kuvvetini Alıyorum dudaklarından, bu bana yetecek kadar durmak Rüzgâra karşı dayanıklı olacağıma inanmıştım, biliyorsun Süpürülmüş gömülerin altından ruhlar fışkırırsa diye Kendimi gömdüğüm yerde beni arıyorsun / orada olduğumu biliyorsun Orada olmadığımı hissediyorsun Ruhumunhaberiçoköncedengeldi Kendiselasınıverecekkadaruzunyaşayacağınainandıbiri Bunları bana neden anlatıyorsun Kaybolduk atların kafası karışıkken kullandığı yolda Aramızdan bir duvar çıktı yerin dibinden toprakkök derlerdi buna, dalları çabuk dağılır Rüzgâr şimdi gelsin dedik yaprakl...
Devamı

SENİN VE DÜNYANIN İKİZİ- ŞİİR

Resim
SENİN VE DÜNYANIN İKİZİ Ölüm bizi sadece yaralayabilir Oysa yaşamın perçemleri Kusursuz birer can emici Senin ve dünyanın ikizi başka bir yerde yaşanır, ancak bir uzay mekiğinde Sahici bir cennette ya da hayat var denilen bir gezegende Dünyada bir hayat yaşamış gibi Yaşıyor ve sanki yaşayacak gibi Uzayın kaç kilometrelik derinliğinde bir yerde Sanıyorum ki El ele verip kalbini daha güzel bir yerinden kırmışız Senin ve dünyanın ikizi, nerede bir tutarsızlık görsek uyarmışız Nerede bir kadeh kaldırılmış onaysız zaferlere Hiç olmayacak bir anda hiç olmayacak bir adamla sevişmiş bir kadın Yüzünden uçurum sessizliğinde ilerlemişiz Vatansız bir aşkın kollarında kesilmiş nefesimiz Âh ne kötü zamanlama tarih Ne kötü zamanlama insan Ne kötü zamanlama aşk Ağzını bıçağa sürte sürte Ne kötü bir kesikmiş yaşam Senin ve dünyanın ikizi, aynı ormanda başka ağaçlar dilemişiz Kimse hayvan değil, insan değil kimse Rab nerede kaldı senin ashab-ı kehften boşalan kadroların İşçilerin taşeron, m...
Devamı