Atların Ç’ağına Yetişirsem Beni Orada Karşıla / Şiir

Atların Ç’ağına Yetişirsem Beni Orada Karşıla

Atların kafası karışıkken kullandığı yoldayız

Bir yol ayrımında olduğumuzu bilen yalnızca atlar

Kendimizin iplerini tutamıyoruz çok zamandır

Birbirimizde kaybettiğimiz yolu onarmak istiyoruz

En çok mahvolacak yerlerimiz ağrısın diye bekliyorum ben

Sen en çok fark edilmeyen yerlerimden vuruyorsun beni

Bitiyor nehrin içinden zehir akarken susamak

Hiçbir şeyin akmadığını, suyun durma kuvvetini

Alıyorum dudaklarından, bu bana yetecek kadar durmak

Rüzgâra karşı dayanıklı olacağıma inanmıştım, biliyorsun

Süpürülmüş gömülerin altından ruhlar fışkırırsa diye

Kendimi gömdüğüm yerde beni arıyorsun / orada olduğumu biliyorsun

Orada olmadığımı hissediyorsun

Ruhumunhaberiçoköncedengeldi

Kendiselasınıverecekkadaruzunyaşayacağınainandıbiri

Bunları bana neden anlatıyorsun

Kaybolduk atların kafası karışıkken kullandığı yolda

Aramızdan bir duvar çıktı yerin dibinden

toprakkök derlerdi buna, dalları çabuk dağılır

Rüzgâr şimdi gelsin dedik yapraklar dökülünceye dek

Bilmezdik o zamanlar toprakkökün çürük et sevdiğini

Biz köşeli çocuklardık, kaç darbe yemişti toprakkök bizden

Ama yine o kazanmıştı, anlamamıştık sebebini

Yeniden, yeniden, yeniden…

Birbirimizi kandırıyorduk yeni bir başlangıç yaparken

Neye başlanırdı yeniden, suya mı rüzgâra mı

Hemacıyayenidenbaşlamakakılkârımı

Bizi toprakkök korkutamazdı, ona karşı önlemimizi almıştık

Ne demiştik, burayı tanınmayacak bir hâle getireceğiz

Mücadelemiz meyvesini verdi

Burayı tanımıyoruz, birbirimizi tanımıyoruz

Öyleyse ne güzeldi silinmiş geçmiş

dondurulmuş yara, karartılmış gerçek

Ertelenmiş acı, şoklanmış kalp, kokudan kurtarılmış çiçek

Ne güzeldi birbirimize sırtımızı dönünce beliren sıfır noktasında

Sebebini bilmediğimiz bir acı çekmek

Kendiselasınıverecekkadaruzunyaşayacağınainandıbiri

Sonra vazgeçti herkes gibi

Biz bunu çok önceden yaşamıştık, dejavu sevenlerdendik

Korkulu düş görmektense uyanık yatanlardandık

Ama bak olmadı işte sonumuz istediğimiz gibi

Birsonnekadargüzelolabilirdizaten

Dostumuz ormana döndük sonra atlarla beraber

Çamura batacak kadar tanımak gerekirdi yolları

Tepesinden zembille indiğimiz baharların üstüne basa basa

Satın aldık bütün kokusu alınmış çiçeklerin değerini

Dünyayı serdim önüne yine de memnun değilsin

dedi şeytan

Aklınca kandıracak ruhlarımızı

Cehennem olmasa kim bilir dedim

Kim bilir kaç kere öldürmüştük kendimizi

Gülüp geçti şeytan

“Söyle şeytan ilk ne zaman başladın ruhumu oymaya

Hiç oymadım ruhunu izinsiz

Ya sana inanmazsam, sırt çevirirsem

Kıyamete kadar beklerim, acelem yok

Değer miyim senin için sonsuz bir bekleyişe

O kadar beklemeyeceğimi ikimiz de iyi biliyoruz”

Vitrinleri boşaltılan dünyanın

Sultanları ikna edecek kadar birikimi olmadığını anladım

Nasır tutmuş ayaklarıyla niyetim

tonlarca kahrın hakkından geldi

Ölüm dedi herkes için, yaşam çok azınıza verildi

Kartları herkese açık oynadım dünyada

Siz büyük sırların çocukları, akıp geçtiniz ayaklarımın üzerinden

İhtimal ki kurtların göğsüne bastırdığı bir açlık için kavga verdim

İhtimal ki kurtlar doyana kadar el sürülmeyecek sofraya

Zabıtalar topladı korsan basım sevinçlerimizi

Seninle beraber bir ormanı yakacak kadar...

Öyleyse durmadan koşturan atlara yetişiriz sandım

Seninle beraber şöyle bir güzel yok etmek birbirimizi

Başka neye gücümüz kaldı zaten

Gözlerine kilit vurulmuş gibi bakıyorsun bana

Niçin dümenini kırmıyorsun aramızdaki rastlantının

Hayalî seyirciler inşa ediyorsun tapınağının burçlarına

Ben ve sen peygamberliğini tanımıyoruz

Şeytanın içi geçiyor, kıvrılıyor yanımıza

Alkış bekliyoruz ama bakmıyor suratımıza

Gölgene dayanıp ayaklanıyorsun

Ormanın göğsü inip kalkıyor

Atları tekrar ikna ediyoruz, parçalanmış nallarla yürümeye

Toprağın üstünde türlü zorbalıklar deniyoruz

Ne kavimler gördü şeytan bu toprağın derisinde

Ne kavimler gömdü toprağın kanına kardeş

Yine de hiç bozmadı kendini

Değiştirmedi yolunu

Ruhuna kabir sorgusu borçlanmışım gibi bağlıyorsun beni

Zihnimi parçalara bölüyorsun

Bir tanımım olduğunu unutuyorum

Kendiselasınıverecekkadaruzunyaşayacağınainandıbiri

Tanıdığımız biri mi diyorum, hatırlamıyorsun

Çok sonra bir yolculukta olduğumuzdan bahsediyorsun

Sana inanmak istiyorum, beni kandırmak istiyorsun

(Atların kafası karışıkken kullandığı yoldayız

Bir yol ayrımında olduğumuzu bilen yalnızca atlar)

Uyanıyoruz ve başka hiçbir şey hatırlamıyoruz yolculuk hakkında

Sevda Altınkaya