TRAJİK OLMAYAN ÖLÜMLERE ÖVGÜ / ŞİİR


TRAJİK OLMAYAN ÖLÜMLERE ÖVGÜ


Adı olmayan kadınlara…


Aslında tek istediğimiz trajik bir ölüm

Çünkü önemli sayılacak hiçbir şeyimiz olmadı

Bizi bir mahsende kıstırıp kızgın yağlara atın

Bütün kanallarda haber

Ulusal gazetelerde manşet olalım

Görün bizi ölürken ve

üzülün genç çağımız için

Kalbimizi sökün içimizden 

Dişlerimizi kırsın ellerinizin vahşi darbesi


Kadınlar da kaçaktır, en çok da hayattan

Aklımızdan fırlayanlara bir sövgü getirin

İğrenin, küçümseyin, kırın bacaklarımızı

Dehşet yedirin, kızılcık içirin

Verin bakalım verin, ağız payımızı

Protez bir sevgi takın kanatlarımıza

Sonra uçmamızı bekleyin

Böyle sevin ve öldürün böyle

Arkamızdan iyi günler dileyin

Bozuk yoğurt, bozuk kafa, bozuk ağız demeyin

Kendinize saklayın ve kendiniz bozun kızlığımızı


Kadınlarınız olalım, kadınlığınız olalım

Babaların yarım bıraktığı yerden devralın yaralarımızı

Alın ayaklarınızın altına şeytanlaşmış bedenlerimizi

Kadınlara, çocuklara, hamilelere 

yer verin bakalım da görelim adamlığınızı


Biz sivil bir yargılamayla mahkum edildik

Trajik olmayan bir ölümdü öldüğümüz

Haberlere çıkmadık, içimize gömüldü gömüğümüz


Korktuk, sindik ve devam ettik dayanmaya

Âh be canım yoksulluğun gözü kör olsun

Âh be canım adamsızlığın gözü kör olsun

Âh be canım kadınlığın gözü kör olsun

Anlıyorsunuz değil mi


Sevda Altınkaya


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

PERSONA - ŞİİR

Resim
Sevda Altınkaya   PERSONA   Kural: Bir gün her şey tersine döner yani aslına*   İç, dışın içinde kalır Unutkanlık en büyük ezberdir Susuzluğun çemberi nehirleri çevreler Yüz, aidiyet duygusu en son gelişen yerimizdir Aşk, kayıp bir denizciyle çıktığı seferden beri yanlış yerde aranıyor   Yüz: O herkese başka bir hikâye anlatıyor   Aşk: Bir düğümün içinde çözülüyoruz birbirimize   Dünya: Her şey kurmaca   Cehennem: Artık kendine kalacak bir yer aramıyor   Tabu: Hiç eskimiyor   Odalar: Birkaç odadan geçilir evimize Hiçbir yerden varılmaz evimize Biz şarkı söylerken duvarların yüzünde kırışıklar belirir Uzun bir akşam kadar uzar kasvet Kimsesiz zamanın boşluğa düşmesinden korkan evimiz daimi boşlukta konumlanmıştır Boşlukta yürürken en çok kendine çarpar kendimiz Bu bir yüzleşme değildir Kendine yükselen duvarlardır olsa olsa   Persona: Kendini üst...
Devamı

Atların Ç’ağına Yetişirsem Beni Orada Karşıla / Şiir

Resim
Atların Ç’ağına Yetişirsem Beni Orada Karşıla Atların kafası karışıkken kullandığı yoldayız Bir yol ayrımında olduğumuzu bilen yalnızca atlar Kendimizin iplerini tutamıyoruz çok zamandır Birbirimizde kaybettiğimiz yolu onarmak istiyoruz En çok mahvolacak yerlerimiz ağrısın diye bekliyorum ben Sen en çok fark edilmeyen yerlerimden vuruyorsun beni Bitiyor nehrin içinden zehir akarken susamak Hiçbir şeyin akmadığını, suyun durma kuvvetini Alıyorum dudaklarından, bu bana yetecek kadar durmak Rüzgâra karşı dayanıklı olacağıma inanmıştım, biliyorsun Süpürülmüş gömülerin altından ruhlar fışkırırsa diye Kendimi gömdüğüm yerde beni arıyorsun / orada olduğumu biliyorsun Orada olmadığımı hissediyorsun Ruhumunhaberiçoköncedengeldi Kendiselasınıverecekkadaruzunyaşayacağınainandıbiri Bunları bana neden anlatıyorsun Kaybolduk atların kafası karışıkken kullandığı yolda Aramızdan bir duvar çıktı yerin dibinden toprakkök derlerdi buna, dalları çabuk dağılır Rüzgâr şimdi gelsin dedik yaprakl...
Devamı

SENİN VE DÜNYANIN İKİZİ- ŞİİR

Resim
SENİN VE DÜNYANIN İKİZİ Ölüm bizi sadece yaralayabilir Oysa yaşamın perçemleri Kusursuz birer can emici Senin ve dünyanın ikizi başka bir yerde yaşanır, ancak bir uzay mekiğinde Sahici bir cennette ya da hayat var denilen bir gezegende Dünyada bir hayat yaşamış gibi Yaşıyor ve sanki yaşayacak gibi Uzayın kaç kilometrelik derinliğinde bir yerde Sanıyorum ki El ele verip kalbini daha güzel bir yerinden kırmışız Senin ve dünyanın ikizi, nerede bir tutarsızlık görsek uyarmışız Nerede bir kadeh kaldırılmış onaysız zaferlere Hiç olmayacak bir anda hiç olmayacak bir adamla sevişmiş bir kadın Yüzünden uçurum sessizliğinde ilerlemişiz Vatansız bir aşkın kollarında kesilmiş nefesimiz Âh ne kötü zamanlama tarih Ne kötü zamanlama insan Ne kötü zamanlama aşk Ağzını bıçağa sürte sürte Ne kötü bir kesikmiş yaşam Senin ve dünyanın ikizi, aynı ormanda başka ağaçlar dilemişiz Kimse hayvan değil, insan değil kimse Rab nerede kaldı senin ashab-ı kehften boşalan kadroların İşçilerin taşeron, m...
Devamı